Stefke

Meestal heeft ze wel een duidelijke mening, over de dingen, als ze het zelf mag zeggen. Dan is dat tenminste maar vast gezegd. Waarbij ze trouwens nog aantekent dat haar ogen misschien nog wel meer spreken dan haar mond. Dus.
Energiek, eigenzinnig en snel, dat is Stefke volgens Stefke.
In de huidige bezetting van Contact is zij, met vijf seizoenen op de lat en het zesde voor de boeg, al min of meer een oude rot te noemen. Een vaste waarde. En dat terwijl ze als speler dus ook debuteerde bij Contact. Bij Zus, was dat. Ze speelde een losgeslagen psychotherapeut met d’r baan op de tocht. Schreeuwend trok ze langs de tribune, in weer en wind, volslagen idiote reclameteksten brullend. Heerlijk, vond ze dat. Hoewel de rol van het jaar daarna haar favoriete tot dusver is. In Wroet. Waarin ze iemand speelde met een kreupel been, die op een geïmproviseerde fietsconstructie stroom op moest wekken. Hilarisch.

Jammmerrr! Net te laat! Helaas! Jammmerr!!

[uit Crashhh!, de favoriete zin van Stefke]

Ja, Contact. Het is misschien een chaotische club, zo op het eerste oog, maar ook een prettige club. Van vrije en creatieve mensen. En het mooie is, vindt zij, dat iedereen elkaar waardeert voor wat hij of zij doet. En iedereen doet ook het zijne. Of het hare. Vriendschap en samenwerking. Met een gezamenlijk doel, namelijk: iets creëren. En ieder jaar levert dat weer een prachtige productie op. Het is mooi om daar deel van uit te maken, van die creativiteit. Heel erg mooi.