Bert

Toneel is geen sport. Zegt Bert, een zich veel jonger voelende aow’er. Sporten doet hij ook, zeker.. en klussen, en muziek maken.. Maar goed.. sport.. daar maakt het dus niet zoveel uit wie, wat of hoe de medespeler is. Toch? Bij toneel vindt hij het wél belangrijk te weten welke mens er in de medespeler steekt.
Het is een leuke manier hoor, om mensen te leren kennen, zo’n toneelvereniging. Hij gaat zijn vijfde jaar in en heeft al veel leuke mensen leren kennen, bij Contact. Ja. En het is een uitdaging ook, soms, om met mensen om te gaan die zo andersdenkend zijn. Anders dan hijzelf namelijk. Heel anders. Maar leuk ook. En wie weet steekt hij er nog iets van op dat hij in het dagelijks leven kan gebruiken. Ja toch? Het dagelijks leven is vaak ook toneelspelen immers? Voor hem wel. Ja hoor. Dagelijks. Op de planken was het een jaar of veertig geleden voor het eerst, inmiddels. Tjees. Ook bij Contact, trouwens. Bezoeker, was hij toen. In het stuk ‘Alles voor de tuin’.

Ja maar nee maar ja maar nee maar kijk.. het zit zo..

[uit Crashhh!, de favoriete zin van Bert]

Zijn favoriete rol was ook bij Contact. Herr Milch, in Wroet. Die in zijn stoel zat en gedurig een zelfgestookt brouwsel dronk. Blauw, ook nog. Veel tekst kwam er niet aan te pas, maar dat was juist wel fijn. Op zijn lijf geschreven, die rol. Tenminste.. ja, nou ja..
Een demente man, zou hij ook nog wel eens willen spelen. Of een clown. Humor.. dat is belangrijk. Humor, ja..