Herman

De magie van theater. Daar kan hij van genieten, Herman. Dat begon al op zijn twaalfde. Met zijn eerste rol in de Midzomernachtsdroom. Dolgelukkig was hij, dat hij mee mocht doen. Dolgelukkig. Het optreden op de Grote Avond behoort tot zijn dierbaarste schoolherinneringen. Twee zinnen, had hij, maar toch. En vooral de tweede zin is blijven hangen, zo mooi: Ik ben de maan met hond en takkenbos de mij toegewezen spullen.
Twaalf jaar, was hij.
Het leuke van toneelspelen vindt hij dat je allerlei kanten van je zelf kunt laten zien. In het gewone leven kan dat niet altijd. Neem zijn favoriete rol bij Contact, die van Jouke Kabeljauwke, in Jacoba. Een arrogante en intens gemene man. Heerlijk, om dat zo te kunnen spelen. Waar hij een groot gedeelte van zijn leven in de gehandicaptenzorg heeft gewerkt. Opa is van vier kleinkinderen. Zorgzaam, en vriendelijk. Maar ja, theater.. Als hij Scrooge nog eens mag spelen, tekent hij ervoor.

Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt

[uit Staal, de favoriete zin van Herman]

Contact heeft ook een heel eigen magie, heeft hij de afgelopen jaren gemerkt. Er wordt begonnen met niks. Niets. En aan het eind van het seizoen staat er een serie prachtige voorstellingen. Ieder jaar weer. Als dat niet magisch is.. Al zijn er onderweg momenten dat hij zich afvraagt waar het in vredesnaam heengaat, zeker.. zeker.. als de eerste voorstelling zich aandient, is het stuk soms maar nauwelijks af.. maar juist dat! Dan zit er publiek, het stuk groeit, wordt nog beter.. en voor je het weet is het voorbij. Dan is het goed te weten dat er ook altijd weer een nieuw seizoen op stapel staat.