Marieke

Kapitein Haak, dat was haar favoriete rol ooit. Echt waar. Waar dat was, vermeldt de geschiedenis niet, maar bij Contact was het zeker niet. Waarom niet, eigenlijk?
Het zal op school geweest zijn, voor groep drie, juf als ze is.
Als je haar trouwens echt een plezier wilt doen, Marieke, dan laat je haar een prinses spelen. Of een jonkvrouw, of een kasteelvrouwe of zoiets. Iets met een heel mooie, overdreven, grote jurk aan in elk geval.. je weet wel. En die naait ze dan met alle liefde zelf. Zeker wel, kom maar op. Zo zit ze in elkaar. Enthousiast, positief, beweeglijk. En zo werkt het bij Contact. Wie wat kan, doet het. Voor de club. Mooi is dat. Waar zou ze zijn zonder Contact? Nergens. Helemaal nergens. Bij wijze van spreken dan hè? Want er zijn meer dingen die het leven de moeite waard maken. Hardlopen bijvoorbeeld. Koken en bakken. Het mamacafé.

Ja hallo.. je ligt hier niet om maar een beetje te liggen te liggen!

[uit Crashhh!, de favoriete zin van Marieke]

Maar Contact, dat blijft speciaal. Je deelt er meer, veel meer dan alleen de liefde voor toneel. Het geeft energie. Het is afwisselend. Je kunt je ongegeneerd achterlijk gedragen, zonder dat iemand dat raar vindt. Je denkt na over emoties en hoe die te uiten. Handig, voor het dagelijks leven ook.
Vijf jaar hoort ze erbij inmiddels. Hoewel ze niet élk jaar meespeelt omdat ze ook wel eens een kind krijgt, tussendoor. Dat zal de leeftijd wel zijn.